DAHA

Henüz daha çocukken mülteci kaçakçısı babasının yanında uzun süre çalışmak zorunda kalan kahramanımız Gaza, bir çocuğun yaşamaması gereken birçok şeyi tecrübe etmiştir. Duygudan ve şefkatten yoksun büyür. Bir çok kere şiddet ve ölümlerle yüz yüze gelir. Hatta bir mültecinin ölümüne bile sebep olur.(Cuma) Cuma'nın ölümü Gaza da derin izler bırakır. Ama onlara eziyet etmekten geri kalmaz. Çünkü çevresi o kadar kötülüklerle çevrilidir ki iyinin ne olduğunu bilmez. Velhasıl çocukluğunun uzun bir dönemi babasının yalanlarıyla onun yanında geçer ta ki o mültecileri taşırken geçirdikleri ve sadece kendisinin kurtulduğu kazaya kadar. Mucize gibi günler sonra kurtarılır. Artık kaçakçı hayatı sona ermiştir. Bambaşka bir hayata başlayacağını, her şeyin geride kalacağını umar ama geçmişte yaşadığı travmatik tecrübeler şiddetli ağrılar ile su yüzüne çıkmaya başlar belli bir süre sonra. Klinikte tedavi görür ama sonuç alınamaz. Ağrılar devam eder, kurtulamaz. Çevresindeki insanlardan uzaklaşmaya başlar. Geçmişine lanet ederek ağrılarına katlanmaya çalışır güçlü ilaçlarla.(Morfin Sülfat) Bir süre sonra tedavisini kendisi aramaya başlar. Dokunamadığı insanlara yaklaşabilmek için kalabalıklara karışır. O da sonuç vermez. Hastalığı klinikte kendisine söylenildiği gibi travmaya bağlı davranış bozukluğu değildir. Artık bundan emindir. Babasının gömdüğü parayı bulur dünyayı gezer. Gaza Cuma'ya yaklaştıkça suçluluk duygusu artar. Afganistan'dadır Gaza' nın aradığı. Cuma'nın yolculuğa başladığı yere doğru yola koyulur. Kendisini oraya götürecek olan kamyonda önceden babasıyla eziyet ettikleri mültecilerle aynı yerdedir. Aynı tarafta... Onların bu büyük ve berbat yolculuğa çıkmadan önceki çaresizliklerine tanık olur. Afganlı mültecilerin kendi evlerindeki depoya kapatılana kadar çektikleri acılara ortak olunca normal bir insana dönüşür Gaza.