Düşün dünyasını hayatının merkezine koymuş bir entellektüel, sürekli bu dünyayı önemsemiş ve gereğinden fazla anlam yüklemiştir Harry ve bunu saplantı derecesinde olağan bulmaktadır. Yaşam onun için müzik- ama klasik müzik kesinlikle caz değil-edebiyat,felsefedir ve bunlara dair birikimlerinden yola çıkarak ahkam kesmektir. Geri kalan herşey hayatın yan unsurlarıdır.Bu yüzden yüksek bireyselleşmenin sonucu olarak içinde yaşadığı - daha doğrusu kendini çekip alamadığı- burjuva hayatını küçümser,onun gündelik telaşlarını,eğlence tarzını yadsır,kendine uzak bulur. Zamanla bu burjuva yaşamına karşı artık iyice yabani,yabancı ve ürkek kalmıştır. Bu durumun sürekliliği içerisinde kendisine Bozkırkurdu yakıştırmasını uygun görmüştür kahramanımız Harry ve iyice benliğinde güçlenip kök salmıştır. Ancak elli yaşına merdiven dayadığında kendini gerek ruhsal ve mental gerekse fiziksel olarak oldukça yıpranmış hissetmektedir. Sadece kendisinde var zannettiği devamlı kişilik bölünmesinin yarattığı bunalımlar artık çekilmez bir hal almış, sosyal çevresinden oldukça uzaklaşmıştır. Bundan böyle hayatın ritmine ayak uydurmakta zorlanmaktadır.Bu durum onu intiharı düşünmeye başlamaya kadar iter taki bir caz kulübünde Hermine ile tanışana kadar.Hermine düşünsel yakınlık olarak ona çok benzer ve hayat kadınıdır. Hermine onu çok iyi tanır ve yakınlaşmaları fazla zaman almaz. Hesse bana kalırsa bu hayat kadınına ironik bir şekilde önem yükleyip şu cümlelerle kitabın muhtevatını özetler: "Yavaş yavaş anladın ki;dünya hiç de senden eylemlerde ve özverilerde bulunmanı istemiyor; yaşam kahraman rollerine ve benzeri şeylere yer veren bir kahramanlık destanı değil insanların yiyip içmeler, kahve yudumlamalar,örgü örmeler,iskambil oynamalar ve radyo dinlemelerle yetinip hallerine şükrettikleri rahat bir orta sınıf evidir..."
Posted via Blogaway
No comments:
Post a Comment