Eco neden yazmış?

"Egoist okur" dan alıntıdır.

“Sevgiye adanmış sayısız roman var ama artık sevgiden çok daha yaygın bir duygu olan nefreti anlatmak için bir roman yazmanın zamanı gelmişti. Yaygın; çünkü nefret olmasaydı, savaş, suç ve ırkçılık da olmazdı. Sevgi, seçicidir (“Seni seviyorum, sen de beni seviyorsun, öyleyse dünyanın geri kalanı bizim ilişkimizin tamamen dışında.”) Nefretse tümüyle kolektif ve toplumsaldır. Mesela bir ulus başka bir ulustan nefret edebiliyor. Nefreti beslemek, diktatörlerin takipçilerini bir arada tutabilmelerini sağlayan bir yol, diktatörler bu yüzden hep nefret talep ediyor, sevgi değil. Hatırlıyorum; çocukluğum faşist diktatörlükle yönetilen bir ülkede geçti, bize durmadan başka ülkelerin uluslarından nefret etmeyi öğretiyorlardı, Fransızlardan, İngilizlerden, Amerikalılardan… Sevmeye teşvik edildiğimiz tek insan Mussolini’ydi. Bu eğitim tarzı başarılı olamadığı için kendimi mutlu hissediyorum, Prag Mezarlığı’nı bu yüzden yazdım.”

ALAKASIZ

• ...
•  -Alışkanlıklarım var benim mesela engel olamadığım.
•  -Ne gibi? Kötü olmadığı sürece sıkıntı yok.
•  -İnsanların gözünün içine baka baka çok rahat yalan söylüyorum. 
•  -Söylediğine inanmadığın sürece dert değil,
•  -Yalan söylüyorsun 
•  -Evet 

 Güneş beni altında ne zaman yaksa,fakir çocukluğum aklıma gelir çoğu zaman.Belleğim, bu şaşmaz ısrarının gücünü belki de Camus'nun güneş-ışık-fakir üçlemesinden alıyordur.O'nun böyle bir üçlemesi de yoktur aslında, üçleme benim uydurmam tamamıyla.(Can sıkıntısı işte)Ancak çok da yersiz alakasız bir yakıştırma değildir kannımca.Zira birbirlerine çok yakın ve bağlı kavramlar olduklarını görürüz yazarın metinlerinde.Velhasıl-ı kelam,hem varoşun tozunu yutmuş hem de uyumsuz bir kişi isen arkadaş, onun bu tespitleri sana özel dikilmiş gömlek gibidir.Çıkarmak da istemezsin hani.